بوی تعفن از فیلم گلاب به مشام می رسد!
مختصری در مورد معرفی فیلمیکی از عجیب ترین مسائل و مشکالتی که بعد از سی پنج سال از گذشت انقلاب هنوز حل نشده است و اینگونه که پیش میرود شاید تا سی و پنج سال دیگر هم حل نشود این است که هنوز تکلیفمان با سینماگران و هنرمندان کشورمان مشخص نیست . شاید هنوز نمی دانیم و یا هنوز درک نکرده ایم که انقلاب شده است! و هزاران گرگ هرلحظه و هر ثانیه با دندان های تیز و براق خود و از روی کینه منتظرند تا به ما حمله کنند و تمام نقشه های ما را برای شکل گیری تمدن اسلامی و حکومت جهانی حق وعدالت نقش بر آب کنند. مدتی است فیلم ضد ایرانی گلاب در سینماهای آمریکا به اکران درآمده است کارگردانی این فیلم بر عهده «جان استوارت» است او مجری مراسم اسکار و مجری شوی مشهور تلویزیونی «دیلی شو» است که ۱۷ سال است بدون وقفه هر دوشنبه از تلویزیون آمریکا پخش می‌شود و کمپانی «اود لوت اینترتیمنت» متعلق به خانواده «پریتزکر»،یکی از پولداترین خانواده‌های آمریکا و «اسکات رودین»، یکی از تهیه‌کنندگان یهودی هالیوود هزینه فیلم را تأمین خواهند کرد.در ساخت فیلم «گلاب»، حدود 70_80 نفر همکاری دارند که در میان بازیگران این پروژه سینمایی کسانی چون «شهره آغداشلو»، «گلشیفته فراهانی» و «گائل گارسیا برنال» به چشم می‌خوردند.
گلاب براساس خاطرات مازیار بهاری خبرنگار و مستند ساز ایرانی-کانادایی ساخته شده است. در جریانات مربوط به فتنه 88 بهاری به عنوان خبرنگار نیوزویک به تهران می آید و به اتهام جاسوسی دستگیر می شود. او طی مدتی که زندانی بوده است زندانبانش را بدون آنکه ببیند از روی بوی گلابی که می‌داده، می‌شناخته است و به همین خاطر به او لقب «گلاب» می‌دهد. این فیلم هم برگرفته از لقب زندان‌بان اوست. او پس از حدود 100 روز با قرار وثیقه آزاد شده و به شکل غیر قانونی از کشور خارج می شود. اما پس از خروج از کشور آرام نمی نشیند و بلافاصله مستند اعترافات اجباری را با موضوع اعتراف گیری به زور شکنجه در زندان های ایران می سازد. در این مستند با سه نفر به غیر از خودش مصاحبه می کند و ماجرای شکنجه شدن و اعتراف گیری اجباری از آن ها را در زندان های ایران به تصویر می کشد. علاوه بر این مستند او مستندهای دیگری هم دارد که می توان به مستند شمعی روشن کن اشاره کرد که به موضوع فرقه ضاله بهائیت در ایران می پردازد. بهاری سعی می کند در این مستند ها مظلومیت خود و کسانی را که به زعم خودش قربانی اعتراف گیری اجباری در ایران می داند به اوج برساند. البته لازم به ذکر است مستند رویای آزادی با موضوع شکنجه زنان در زندان های ایران نمونه دیگری از چنین مستندهایی است.
زندان جمهوری اسلامی و زندان شاه! انفعال بلای جان سیاست گذاران فرهنگی!شاید هر بیننده و شنونده عاقل و بالغی متوجه به سعی اینان برای شبیه سازی این اتفاقات با اتفاقات مربوط به زندان های رژیم منحوس پهلوی بشود. مدتی است که تمامی سعی امپراتوری رسانه براین است که مردم را هر جور شده به بی ثمر بودن و عدم کارایی نظام اسلامی برسانند و ریشه های این انقلاب را نادیده گرفته و صرفا به عنوان یک اتفاق از آن یاد کنند که نتوانسته است اهداف خود را عملیاتی کند و در جاهایی بر این امر اصرار می کنند که این اهداف صرفا برای همراه کردن مردم بوده است و هیچ ارزش دیگری نداشته است.
باید توجه نمود به کار گیری تمام توان جهبه باطل برای حمله به انقلاب اسلامی و آرمان های آن امری کاملا طبیعی است آن چه غیر طبیعی و غیر قابل پذیرش است انفعال شدید و فرای تصور جبهه حق یا همان مسئولین و هنرمندان و تمامی کسانی است که در داخل کشور دستی در این زمینه بر آتش دارند. وقتی ما در یک خواب راحت به سر می بریم آن ها در حال ساختن مستند ها و فیلم هایی درمورد تاریخ انقلاب و تاریخ جمهوری اسلامی هستند شبکه من تو ده ساعت مستند درمورد تاریخ انقلاب می سازد بعد ما می ترسیم به التماس می افتیم که آقای فلانی بیایید نقد کنید بررسی کنید و مسائلی از این دست. حال برای فتنه 88 فیلم ساخته اند، برای مقام معظم رهبری ساخته اند، برای شاه ساخته اند و هزاران موضوع دیگر که یا ساخته اند و یا می سازند. چراما یک مستندیا فیلم درباره خودمان! نداریم. اینان هیچ گاه از تلاش نخواهند ایستاد و با قدرت پیش می روند. این ماییم که مانند کبک سرمان را زیر برف کرده ایم.
تاریخی را که کینه ورزان بسازند چه شود!؟دغدغه نگارنده نسبت به تاریخ انقلاب و آرمان های آن است؛ نباید اجازه داد کسانی که در طول سالیان کینه این نظام در دلهایشان رخنه کرده و سینه هایشان را سیاه نموده است تاریخ ما را بسازند. باید ساخت مستند های تاریخی و پرداختن به تاریخ انقلاب اسلامی در اولویت کار آثار داخلی قرار گیرد باید زوایای نهان آن برای نسل سوم و چهارم به طور شفاف گفته شود وگرنه من و امثال من به دامن خودساخته های رسانه های خود فروخته رفته و در کشاکش التباس حق و باطل که راه کار تولیدات غربی برای القای اهداف خودشان است گیر خواهیم افتاد.
نوشته ام را با چند سوال به پایان می برم. در مورد تاریخ انقلابمان چند مستند؟ چند فیلم؟ حتی چند؟ کلیپ ساخته ایم؟ درمورد جریانات پس از انقلابمان چه؟ در مورد رهبران این انقلاب چه؟ کلا چه ساخته ایم؟ در فضای رسانه ای سنگین علیه جمهور اسلامی چه حرفی برای عرضه داریم؟ به امید روزی که این رویکردهای به شدت منفعلانه و تدافعی ما به یک رویکرد با نشاط و فعال و مبتکر تبدیل شود.
